Synowa dowódcy 10 Pułku Piechoty gościła w Łowiczu

Wizyta Marii Krudowskiej, synowej dowódcy 10 Pułku Piechoty Mariana Krudowskiego miała miejsce w sobotę, 22 marca. Jej celem było m.in. odwiedzenie rodzinnego grobu, w którym spoczywa ciało żołnierza.

Pani Maria miło zaskoczyła członków Stowarzyszenia Historycznego im. 10 Pułku Piechoty, przywożąc ze sobą zdjęcia i przedmioty związane z dowódcą, w tym listy z oflagu płk Mariana Krudowskiego, zdjęcia portretowe oraz przepiękny ryngraf, jaki dowódca otrzymał od podoficerów i oficerów 10 Pułku Piechoty w dniu swoich imienin z wygrawerowaną datą 25 III 1939.

W czasie przechadzki po cmentarzu Pani Maria opowiedziała wiele ciekawych historii związanych z osobą pułkownika, jak choćby te powojenne, z okresu emigracyjnego powrotu do komunistycznej rzeczywistości. Na zakończenie Pani Maria przekazała reprint obrazu z wizerunkiem dowódcy 10 PP, którego oryginał znajduje się w zbiorach łowickiego muzeum. Członkowie stowarzyszenia złożyli Pani Krudowskiej zaproszenie na uroczystość poświęcenia kopii sztandaru 10 Pułku Piechoty, która zaplanowana jest na 5 lipca 2014 roku. Jeden z gwoździ sztandaru będzie miał inskrypcję rodzina Krudowskich (hołd Stowarzyszenia dla dowódcy pułku i jego rodziny)

Marian Krudowski: ur. 25 marca 1892 r. w Bochni, syn Jana i Marii z Brzózków. Uczęszczał do szkoły średniej. Od 1915 r. służył w Legionie Puławskim, potem po rozwiązaniu legionu w polskich oddziałach na wschodzie. Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. W stopniu por. bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Do stopnia kpt. awansowany w 1921 r. W 1922 r. zweryfikowany w stopniu mjr sł. st. piech. z starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. Służył m. in. w 21 pp w Warszawie, gdzie w latach 1923-1927 dowodził I batalionem. Od 3 sierpnia 1925 r. do 3 sierpnia 1925 r. przebywał na kursie doszkalającym dla oficerów sztabowych w Rembertowie. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. piech. 1 lipca 1925 r.. W maju 1927 r. przeniesiony z 21 pp do 57 pp w Poznaniu na stanowisko z-cy d-cy pułku. Funkcję pełnił do czerwca 1930 5.. Z dniem 1 lipca 1930 r. przeniesiony na stanowisko d-cy 10 pp w Łowiczu. Awansowany do stopnia płk sł. st. piech. 1 września 1933 r. 10 pp dowodził do sierpnia 1939 r. W końcu sierpnia 1939 r. mianowany d-cą piechoty dywizyjnej mobilizowanej 44 DP Rez. Jednak funkcji nie objął. Kampanię wrześniową 1939 r. odbywał z 10 pp w składzie 26 DP. Walczył z Niemcami nad Bzurą, potem w walkach odwrotowych. Po rozbiciu pułku w nocy z 19/20 września 1939 r. dowodził resztkami pułku podczas prób przebicia się na Wyszogród. Po zaciętej walce w rejonie m. Giżyce oddział zostaje rozbity i ulega rozsypce. Wzięty do niewoli niemieckiej, przebywał do 21 września 1939 r. w przejściowym obozie jenieckim w Żyrardowie. Wojnę spędził w oflagach. Po uwolnieniu z niewoli w 1945 r. powrócił do kraju. Mieszkał we Wrocławiu, gdzie zmarł 4 sierpnia 1953 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Łowiczu.