Ukraińcy mieszkający w Łowiczu martwią się o swoich bliskich w kraju. "Mama cały czas płacze"

Olena Symonenko mieszka w Łowiczu z trójką dzieci. W połowie lutego z Ukrainy przyjechała do niej mama, ale w ojczyźnie została jej młodsza siostra z rodziną i dalsi krewni. - Chciałabym sprowadzić ich tutaj – przyznaje kobieta.

Z panią Oleną spotykamy się w piątek 25 lutego w jednej z łowickich firm produkujących skarpety, gdzie pracuje.

Kobieta o rosyjskiej agresji na swoją ojczyznę dowiedziała się od koleżanki z pracy. - Zadzwoniła do mnie o siódmej rano mówiąc, że Ukraina jest bombardowana. Nie mogłam w to uwierzyć - opowiada kobieta.

Pani Olena zadzwoniła do młodszej siostry Tatiany, która mieszka w Pierszotrawieńsku w obwodzie żytomierskim, 30 km od granicy Białorusią.

- Telefon milczał. Nie było żadnego sygnału, nic. Zaczęłam płakać, bałam się. Myślałam, że jak tam zrzucą bombę, to nikt nie przeżyje - opowiada kobieta.

Dopiero po godzinie 9 Tatiana odebrała telefon.

- Prosiłam, żeby przyjechała do mnie, ale ona odpowiedziała, że nie zostawi męża - mówi pani Olena. Szwagier zarzekał się, że nie opuści kraju, bo musi bronić swojej ziemi.

Teraz nawet by nie mógł, ponieważ zgodnie z decyzją ukraińskich władz mężczyźni w wieku od 18 do 60 lat mają zakaz wyjazdu z kraju.

Na Ukrainie zostały również dwie siostrzenice pani Oleny. Starsza mieszka w Kijowie. W dniu rosyjskiej inwazji 19-latka znalazła schronienie w hostelu, a ostatnią noc spędziła na stacji stołecznego metra.

Cioteczny brat pani Oleny, Witalij, walczy w obronie rodzinnego Charkowa.

Kilkanaście dni temu do Łowicza w obawie przed wojną przyjechała mama pani Oleny, Walentyna. -Jest u mnie w domu. Cały czas płacze. Chciała wrócić na Ukrainę, ale pytałam się jej „w czym im pomożesz?” - opowiada nasza rozmówczyni.

Pani Olena w Łowiczu mieszka z 18-letnia córka i dwójką synów w wieku 15 i 6 lat.

- Córka zaraz ma maturę. Ciężko jej się uczyć, cały czas myśli o tym, co dzieje się na Ukrainie. Mówię jej, że my nie możemy im w niczym pomóc - wyjaśnia.

Ukraińcy płaczą i modlą się, żeby Putin się nawrócił. - On nie ma dzieci, nie ma wnuków? To jest straszne - mówi pani Olena. Przyznaje, że nie zna się na polityce i nie chce oceniać postawy innych państw.

- Dzwoniłam do znajomych z Chmielnickiego (miasto położone 200 km na wschód od Lwowa – przyp. red.). Mówili, że nie mają pomocy i sami muszą walczyć. Z drugiej strony mówili, że jak ktoś nam (Ukrainie) pomoże, to Putin może rozpocząć wojnę atomową - przyznaje mieszkanka Łowicza.

Wobec takiej tragedii, jaka rozgrywa się w ojczyźnie, trudno zebrać myśli i normalnie pracować. Pani Olena podkreśla, że może liczyć na wsparcie kierownictwa oraz kolegów i koleżanek z pracy.

- Muszę być skupiona, bo zajmuję się liczeniem i składaniem zamówień. Ale jak tylko mam wolną chwilę, to od razu biorę za telefon i dzwonię do siostry i pytam jak sytuacja. Mówi, że na razie jest spokój, choć z oddali słychać gdzieś wystrzały - relacjonuje pani Olena.

Kobieta myśli o tym, żeby kupić holenderski domek, gdzie mogłaby przyjąć bliskich. - Czekam na siostrę. Staram się ją przekonać, żeby chociaż dzieci przyjechały do Polski.

Starsi krewni pani Oleny nie myślą o opuszczeniu Ukrainy.