90 lat temu urodził się Eugeniusz Wachowski, dyskobol z Niedźwiady

Wspomnienie Pana prof.dr hab. Eugeniusza Wachowskiego z okazji rocznicy 90-tych urodzin, to bardzo piękna i szlachetna inicjatywa. Pan profesor był najlepszym sportowcem Łowicza lat 50-tych, przez wiele lat związany ze sportem łowickim. Był bardzo wszechstronnym sportowcem. W młodości uprawiał wiele dyscyplin i w wielu z nich nie miał sobie równych, dopiero później specjalizował się w rzucie dyskiem. Po jego śmierci, wielokrotnie w różnych sytuacjach podkreślano jego dorobek sportowy, trenerski i naukowy. Był jedynym profesorem AWF w Poznaniu, który wychował aż trzech profesorów spośród swoich wychowanków. Pani Iwona Rondoś, nauczycielka wychowania fizycznego z Łowicza, napisała piękną pracę magisterską pt. "Życie, działalność sportowa i naukowa Eugeniusza Wachowskiego". Szkoda, że tak wybitna postać pochodząca z okolic Łowicza i wiele lat związana z naszym miastem, do dziś nie została godnie upamiętniona. Jedyną pamiątką po panu profesorze jest ustanowienie w I LO im. Chełmońskiego corocznej nagrody jego imienia dla najlepszego sportowca szkoły. Wkrótce po śmierci pana profesora, jeden z radnych zaproponował na sesji Rady Miasta, żeby stadionowi łowickiemu nadać imię Eugeniusza Wachowskiego. Uznano to wówczas za godną inicjatywę, ale stadion był wówczas w opłakanym stanie technicznym, więc uznano, że najpierw trzeba go wyremontować. W późniejszych latach stadion wyremontowano, ale do inicjatywy już nie wrócono. Szkoda, bo nawet w niewielkiej miejscowości pod Poznaniem, w której Pan Profesor miał działkę, nadano jego imię nowo pobudowanej sali gimnastycznej przy tamtejszej szkole, tylko w Łowiczu zapomniano go upamiętnić na trwałe. Każdy, kto przeczyta wspomnienie o nim i o jego dorobku, myślę że uzna, że tak wybitna postać pochodząca z naszych stron i związana w młodości z Łowiczem, powinna być upamiętniona godnie w naszym mieście.

Bardzo mnie cieszy pamięć o moim ojcu, zwłaszcza w jego ukochanym Łowiczu. Częściej mam okazję obserwować nieustające przywiązanie jego współpracowników i wychowanków manifestowane na cmentarzu w Ceradzu Kościelnym, gdzie jest pochowany. Choć mijają lata od jego śmierci, na grobie Eugeniusza Wachowskiego ciagle pojawiają się kwiaty i znicze. Był na pewno człowiekiem wyjątkowym. Rozsadzającym swoją osobowością ograniczenia czasów, w których żył. Pozostawał zarówno pryncypialnym jak i otwartym i serdecznym. Dowcipnym ale wymagającym. Umiał iść przez życie nie rezygnując z wartości, które były święte. Wierność była jego radością. Mimo ciężkich prób, Pan Bóg nagradzał jego postawę sukcesami. Na pewno zasługuje na pamięć. W imieniu rodziny Eugeniusza Wachowskiego dziękuję redakcji Łowicz24.eu za nieprzegapienie okazji do przypomnienia postaci mojego ojca w 90. rocznicę jego urodzin.