Eozynofile – czym są i w jaki sposób ich poziom wpływa na diagnozowanie chorób?

Rutynowe wyniki morfologii określają, między innymi, poziom eozynofilów we krwi. Wyróżnia się trzy zasadnicze stany: ten, gdy liczba eozynofilów jest w normie, eozynofilię (podwyższony poziom) i eozynopenię (zbyt niski poziom). Zobacz, co może sygnalizować każde odstępstwo liczby białych krwinek od ogólnie przyjętej normy.

Eozynofile – czym są i jaka jest ich norma w organizmie?

Eozynofile, czyli granulocyty kwasochłonne, stanowią rodzaj białych krwinek, których zadaniem jest unicestwianie larw pasożytów. Współpracują z komórkami tucznymi. Poziom eozynofilów można oznaczyć przy badaniu krwi. Jaka jest norma eozynofilów? U zdrowego człowieka poziom granulocytów kwasochłonnych określa się w przedziale od 50 do 400 µl (1mm3). W ujęciu procentowym jest to 2-4% względem leukocytów. Źródło: Wylecz.to.

Eozynofilia – jakie mogą być jej przyczyny?

W przypadku wyniku podwyższonego mamy do czynienia z eozynofilią. Przekroczenie normy liczby eozynofilów we krwi może sygnalizować pojawienie się w organizmie pasożytów (tasiemca, glisty ludzkiej, włosienia), stan zachorowania na alergię pokarmową (na przykład celiakię) lub problemy z tkanką łączną (reumatoidalne zapalenie stawów czy układowy toczeń rumieniowaty). Oprócz tego wynik badania może wskazywać na obecność drobnoustrojów odpowiedzialnych za pojawienie się chorób takich jak gruźlica, zapalenie płuc czy mononukleoza zakaźna. Nadmiernie występujące eozynofile są typowe dla występowania atopowego zapalenia skóry lub nietolerancji na histaminę. Podwyższony poziom eozynofilów może świadczyć też o trwającej chorobie nowotworowej (między innymi ziarnicy złośliwej, ostrej białaczce limfoblastycznej, przewlekłej białaczce eozynofilowej), ale też o przebiegu chorób o podłożu endokrynologicznym. Niektóre kuracje farmakologiczne także mogą przyczyniać się do podwyższonej liczby eozynofilów we krwi.

Rodzaje eozynofilii

Wyróżnia się trzy stany eozynofilii. Pierwsza to eozynofilia nieznaczna. Występuje wówczas, gdy poziom krwinek białych w próbce krwi (milimetrze sześciennym) wynosi 400–1000/ µl. Z eozynoflią wyraźną z kolei mamy do czynienia, gdy stężenie eozynofilów utrzymuje się na poziomie 1000–3000/ µl. O ostatnim przypadku – eozynofilii wysokiej – można mówić, gdy poziom granulocytów kwasochłonnych przekroczy 3000/ µl.

Eozynopenia – co za nią stoi?

Jeśli wynik pokazuje zbyt niski poziom eozynofilów, może to wskazywać na sytuację, w której organizm przechodzi silny stres – zarówno psychiczny, jak też ten związany z chorobami ciała, na przykład operacją czy doznanym urazem. Eozynopenia może świadczyć również o nadmiernym wysiłku względem tego, które swojemu ciału serwujemy zazwyczaj. Zbyt niski poziom eozynofilów, w połączeniu z leukocytozą, sygnalizuje początkowe stadium zakażenia. Stan eozynopenii może wskazywać także na niedokrwistość aplastyczną lub obecność tocznia trzewnego rozsianego. Za eozynopenią może stać także nadczynność kory nadnerczy. W sytuacji gdy pacjenta dręczą choroby autoimmunologiczne lub przechodzi on radioterapię, w jego krwi również może znajdować się niski poziom eozynofilów.