Zmarł Janusz Kwiatkowski, nauczyciel matematyki w łowickim Ekonomiku

2 lutego, w wieku 59 lat zmarł Janusz Kwiatkowski - kolega, przyjaciel, nauczyciel matematyki, wychowawca wielu pokoleń młodzieży w Zespole Szkół Ponadpodstawowych nr 4 im. Władysława Grabskiego w Łowiczu.

- Jak trudno żegnać kogoś, kto jeszcze mógł być z nami... z kim dopiero co widzieliśmy się na korytarzu szkolnym, w pokoju nauczycielskim, w klasie. – mówią z wielkim smutkiem nauczyciele i uczniowie łowickiego Ekonomika.

Świętej pamięci Janusz Kwiatkowski był absolwentem wydziału matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. Niemal całe swoje życie zawodowe związał z łowickim Ekonomikiem, w którym pracował przez prawie 32 lata jako nauczyciel matematyki.

Dał się poznać jako dobry specjalista, sumiennie i obowiązkowo wypełniający swoje zawodowe powinności.

Pogodny z natury, okazywał życzliwość i serdeczność swoim uczniom, poświęcał im niejednokrotnie więcej czasu niż wynikało to z jego formalnych obowiązków, czego przykładem były jego autorskie PORANKI MATEMATYCZNE, na które zapraszał uczniów już o siódmej rano. Przez wiele lat, każdego 15 sierpnia, wraz z młodzieżą, reprezentował szkołę w uroczystościach patriotycznych, przerywając swój wakacyjny wypoczynek.

Śp. Janusz Kwiatkowski był niewątpliwie bardzo dobrym matematykiem. Jak wspomina jedna z nauczycielek tego przedmiotu „imponował swoją wiedzą i przenikliwością umysłu. Kiedy zwracało się do Niego z jakimś skomplikowanym problemem matematycznym, zaczynał w charakterystyczny dla siebie sposób: ja to nie wiem, ale popatrzę... po czym spokojnie, jakby od niechcenia, natychmiast rozwiązywał problem".

Mimo wielkiego talentu matematycznego i szerokiej wiedzy, bystrości i nieprzeciętności umysłu, pozostał człowiekiem nad wyraz skromnym, pokornie wykonującym swoją nauczycielską pracę.

Uwaga Janusza nie skupiała się jedynie wokół matematyki i pracy zawodowej. Ciekawiły Go sprawy z wielu dziedzin nauki, życia społecznego, kulturalnego, politycznego. Lubił dzielić się swoimi spostrzeżeniami, ciekawostkami i informacjami wynikającymi z tych zainteresowań.

Nigdy jednak nie narzucał swojego zdania, nie wdawał się w trudne polemiki i spory, zachowując spokój i dystans.

Zawsze w oficjalnej marynarce, zdawał się być człowiekiem poważnym i zasadniczym. Było to tylko chwilowe wrażenie. Ci, którzy Go znali doskonale wiedzą, że miał duże, niepospolite poczucie humoru i dobrotliwy stosunek do ludzi i świata.

Zawsze ważna była dla Niego rodzina i bardzo cieszyły Go sukcesy syna Łukasza, zarówno osobiste, jak i zawodowe. Pomimo wielu zagranicznych podróży, pozostał wierny swoim ukochanym Bednarom.

Janusz, tak jak każdy, miał wiele planów i wierzył, że na emeryturze wreszcie będzie mógł je zrealizować. W przypływie dobrego humoru mówił nawet o nauce języka francuskiego, który przydałby się w przyszłych Jego podróżach i kontaktach.

Ani On sam, ani nikt z nas tu obecnych nie przypuszczał, że w podróż wybierze się tak nagle, tak daleko i tak ostatecznie. Ale jak pisał Jan Twardowski „po drugiej stronie życia każdy ma swoją daleką podróż".