CYTATOLOGIA DOKTORA F.

(felieton na czas kanikuły) Przytoczę cytat z książki mistrza satyry, Wojciecha Młynarskiego:

 

 

          „Upór, co mi z oczu błyska, leszczyny dziedzictwo, jak mnie do ziemi los przyciska, ona mi szepce: „Nic to…”  A jak prostuję się – wtedy ona Powtarza mi: „Tak trzymaj!”. (--)  Wszędzie, gdzie los ze mną tańczy,  wszędzie idzie za mną…  Moje ulubione drzewo,  leszczyna, leszczyna, jak ją za mocno przygiąć w lewo,  to w prawo się odgina,  a jak za mocno przygiąć ją w prawo,  to w lewo bije z wprawą”…   Od napisania tych słów minęło około 30 lat. Ludzie się postarzeli, a słowa piosenki wciąż są aktualne. Polscy politycy, do których aluzje wiersza są kierowane, gną się w tą stronę, z której dla nich korzystny wiatr zawieje. Raz się jest w jednej partii, raz drugiej. Tworzy się nowe ugrupowania w miejsce tych skompromitowanych. Wciąż wydaje się im, że wyborcy są ciemni i można nimi skutecznie manipulować.    Powszechne stają się pytania: Jak długo jeszcze politycy będą dobierani przez liderów partii, a nie wybierani przez wyborców? Ile jeszcze lat w sejmie i senacie będą te same twarze, bez wyrazu ale z ogromnym „parciem na szkło”?     (dalszy ciąg za tydzień)     dr Feliks Walichnowski