Były naczelnik zeznawał ws. afery w łowickiej drogówce

W Sądzie Rejonowym w Łowiczu odbyła się kolejna rozprawa w procesie byłych funkcjonariuszy łowickiej policji oskarżonych o przyjmowanie korzyści majątkowych oraz przekroczenie uprawnień. Wczoraj (11 lipca) jako świadek zeznawał m.in. Paweł C., eksnaczelnik wydziału ruchu drogowego.

Na poniedziałkowej rozprawie zeznania w charakterze świadków złożyli trzej kierowcy, pasażerka (żona jednego z ukaranych kierowców - przyp. red.) oraz Paweł C., emerytowany szef łowickiej drogówki w latach 2011-2013. Sędzia Anna Kwiecień-Motylewska oraz obrońcy oskarżonych mieli najwięcej pytań właśnie do byłego naczelnika wydziału ruchu drogowego w Komendzie Powiatowej Policji w Łowiczu.

- W tym czasie (gdy świadek był naczelnikiem - przyp. red.) był nacisk na wykroczenia popełniane przez pieszych, rowerzystów, nietrzeźwych kierujących oraz na wykroczenia związane z niezapiętymi pasami bezpieczeństwa. Takie były główne punkty strategii Komendy Wojewódzkiej Policji w Łodzi - zeznał Paweł C. przed sądem. Jak wynika z jego zeznań, łódzcy policjanci mieli odgórnie ustalać ilość wykroczeń, jaką mundurowi z Łowicza powinni byli ujawnić każdego miesiąca.

Dla przykładu, pouczeń nie mogło być więcej niż 10 proc. wszystkich wykrytych wykroczeń w ruchu drogowym. Dobrze było, gdy policjanci ujawnili więcej wykroczeń popełnionych przez pieszych (o 3 proc.) od ilości wypadków z ich udziałem. Statystycznie funkcjonariusz drogówki powinien był wypisać pieszym 20 mandatów w miesiącu. Nie było wskazane, aby kierowców ukaranych za przekroczenie prędkości być mniej, aniżeli zdarzeń drogowych spowodowanych zbyt szybką jazdą.

Za wzorowe wywiązywanie się ze swoich obowiązków, a więc skuteczne wykrywanie wykroczeń oczekiwanych przez przełożonego, policjantowi przysługiwał dodatek służbowy. Był on przyznawany raz w miesiącu tylko jednemu funkcjonariuszowi, który jak to ujął eksnaczelnik, „bardziej przykładał się do realizacji zadań”. Ten, który nie radził sobie tak dobrze, mógł znaleźć w swojej karcie pracy adnotację zwierzchnika, aby postarał się np. o większą represyjność w stosunku do pieszych. Na statystykach zależało też samemu naczelnikowi.

- Jest taki dzień, gdy policjant nic nie ujawni, chociaż skontrolował nieprawdopodobną ilość pieszych i kierujących. Co ma zrobić, żeby dostać tę gratyfikację? To system, który zrodził patologię - mówiła prokurator Anna Hejna. - To nie ja wprowadziłem ten system - odparł świadek. Sam stwierdził, że był odgórnie naciskany i musiał realizować pewne wytyczne. Później zeznał, że zalecenia łódzkiej komendy nie miały charakteru sztywnych ram, a pewnych wskazówek. Z drugiej strony, osiągane przez łowickich policjantów wyniki były monitorowane przez KWP w Łodzi. Konsekwencją słabszych rezultatów miała być konieczność tworzenia tzw. planów naprawczych.

Paweł C. zaprzeczył, jakoby w okresie pełnienia funkcji naczelnika doszło do sytuacji przesunięcia któregoś z funkcjonariuszy do innego wydziału z powodu mało efektywnej pracy. Sam nigdy też nie sugerował wysokości mandatów, jakie powinni wypisywać jego podwładni za wykroczenia w ruchu drogowym. Mieli po prostu stosować się do taryfikatora.

Wielu kierowców przesłuchanych już przez sąd przyznało, że zostało ukaranych za inne przewinienie, niż faktycznie popełnili. Często zamiast mandatu za przekroczenie prędkości policjanci wypisywali im blankiet np. za niezapięte pasy lub przechodzenie przez jezdnię w niedozwolonym miejscu.